2012, ജനു 15

അമ്മ


ആദ്യമായി എന്നെ  ഈ ഭൂമിയില്‍ പിറവിയെടുക്കാന്‍ ആ പൊക്കിള്‍കൊടിയില്‍ നിന്നും  വേര്‍പെടുത്തിയ സ്നേഹം.

അന്നുവരെ എന്നെ നിലനിര്‍ത്തിയ ആ പൊക്കിള്‍ക്കൊടിയുടെ കണ്ണികള്‍ അതു വേര്‍പെട്ട നിമിഷം മുതല്‍ ഞാന്‍ അമ്മയില്‍ നിന്നും അകലുകയായിരുന്നു ബന്ധങ്ങളില്‍ നിന്നും അറ്റുപോവാന്‍ തുടങ്ങുകകയായിരുന്നു .

"അപ്പോള്‍ ഞാന്‍ പൊട്ടി കരഞ്ഞിരിക്കും അമ്മ വേദനിചിരികും"

ഇനിയും  പിറവികള്‍ ഉണ്ടെങ്കില്‍   എനിക്കാ അമ്മയില്‍ തന്നെ ഒരിക്കലും വേര്‍പെടാത്ത ജീവന്റെ തുടിപ്പുള്ള പൊക്കിള്‍ക്കൊടിയുടെ കണ്ണികള്‍ മാത്രം ആവണം അങ്ങനെ ഒരികലും വേദനിപ്പികാതെ എനിക്കാമ്മയില്‍ ഉറങ്ങണം ഒരികല്‍ പോലും വേദനിപിക്കാതെ .........

2 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

  1. പ്രിയപ്പെട്ട സുഹൃത്തേ,
    അമ്മയോടുള്ള സ്നേഹവും മനസ്സിലെ നന്മയും,വിരലുകളിലെ കലയും എന്നുമുണ്ടാക്കട്ടെ !
    സസ്നേഹം,
    അനു

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ
  2. നന്ദി അതാണ് പ്രാര്‍ത്ഥന ...

    മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ